Με χρώματα πολύχρωμα στόλισαν τη φύση, κίτρινο, ροζ, λευκό, πράσινο, όλα μαζί χαρά να δώσουν και την διάθεση να φτιάξουν, μα πήρες το ποδήλατο και χάθηκες, πήρες το δρόμο σου μακριά μου να πας και εγώ αγαπημένη μου εσένα αποζητούσα, σαν η νύχτα έπεφτε και το σπίτι άδειο από τη φωνή και τα γέλια σου ήταν, έμοιαζε σαν γυμνό, κενό και άδειο. Στο μικρό σπιτάκι μας έψαχνα το άρωμα σου, το χάδι σου, ούτε σαν ίσκιο δεν μπορούσα να σ' έχω και πέρασε ο καιρός το κρεβάτι μας άδειο έμεινε και εγώ σε ήθελα και πάντα μέσα μου την ελπίδα είχα άσβεστη πως πίσω θα ‘ρθεις σε μένα πάλι, καθώς καθόμουν στην βεράντα μας κοιτούσα το δρόμο με τις ανθισμένες αμυγδαλιές και πάντα ονειρευόμουνα το γυρισμό σου, ποτέ το όνειρο πραγματικότητα δεν έγινε και έμεινα μόνος μου με την ατέρμονη ελπίδα μέσα μου, πως θα ‘ρθεις πάλι και μες στην αγκαλιά μου σφιχτά θα σε κρατήσω και ποτέ μακριά μου να πας δεν θα σ'αφήσω. ΑΡΙ.Κ. https://www.tiktok.com/@aniko7n/video/7360232012306795809?_r=1&_t=8m99XpOi3pw