Ξενύχτησα πάλι καθώς περίμενα την
αγάπη μου πίσω να γυρίσει, στοργή
και θαλπωρή την ψυχή μου να γεμίσει.
Ήρθε αργά αλλά δεν περίμενε ξύπνια
να μέ βρει, γεμάτη προσμονή στην
πόρτα να περιμένω, να ανοίξει να
μπει και αγάπη το σπίτι να μυρίσει.
Ξέρω ακούγεται τρελό, αλλά όταν
εκείνος λείπει το σπίτι είναι σαν για
‘μένανα μην υπάρχει, μέσα σαν δεν
είναι κοιτάζω πως και πως η ώρα να
περάσει, μα σαν αυτό συνέχεια σκέφτομαι
ο χρόνος δεν περνάει, σαν να σταμάτησε είναι.
Δεν ξέρω το χρόνο πως αντιλαμβάνονται οι ά-
νθρωποι, αλλά αυτό το περίεργο πράγμα σε
όλους μας κάποια στιγμή συμβαίνει. Όταν περ-
νάμε ωραία και ευχάριστα ο χρόνος κυλάει σαν
νερό γρήγορα, τόσο πολύ που χάνεται δεν προ-
λαβαίνουμε να κοιτάξουμε και ο χρόνος έφυγε
και όταν τίποτα καλά δεν πάει είναι σαν οι δείκ-
τες του ρολογιού να σταμάτησαν ξαφνικά και ο
χρόνος στάσιμος μένει, σαν κάποιος να θέλει
τον πόνο να παρατείνει, ενώ η ευτυχία και η χα-
ρά γρήγορα τελειώνει, σαν κάτι να προσπαθεί
να μην γεμίσουν με χαρά και ευτυχία.οι αποθή-
κες της ψυχής.
ΑΡΙ.Κ.