Ξύπνησα και όταν κοίταξα γύρω μου ήταν όλα άδεια, άνθρωποι χωρίς ψυχές, δουλειές χωρίς δουλειά, σπίτια χωρίς ανθρώπους, αφού λείπει η ανθρωπιά, δεν ξέρω αυτό που έμεινε τι είναι, ρώτησα για να βρω σε ποια εποχή άραγε βρισκόμουν, στη άδεια εποχή μου είπαν. Λείπουν πλέον τα πάντα τροφή, νερό, ήλιος, θάλασσα, φυτά, ζώα, όλα χάθηκαν όλα λείπουν και οι άνθρωποι τα πεθυμούν και τα νοσταλγούν όταν αναπολούν αυτά τα χρόνια, που όλα τα είχαν, αλλά δεν τα εκτιμούσαν. Την θέση τους, αλλά τρόφιμα πήραν από εργοστάσια, κατσαρίδες και σκουλήκια, αυτά είναι πλέον τα τρόφιμα, τι θέλουν πλέον τα ζώα, τα φυτά, τι ήξερε ο θεός άραγε και τα έδωσε στον άνθρωπο; Τι τα θέλει αυτά ο άνθρωπος, πλέον έχει άλλους που κάνουν τους θεούς και με άλλο τρόπο τους προσέχουν. Πάνε οι εποχές που ήξερες του λένε, τώρα εδώ βασιλεύει το ψεύτικο το εικονικό το δήθεν, δεν υπάρχει τίποτα πραγματικό, σε αυτή την περίεργη την άδεια εποχη, την εποχή της δυστυχίας και της λύπης, καλύτερα να λείπεις λοιπόν από την εποχή της λύπης.
ΑΡΙ.Κ.