Και σαν οι δειλοί αντρειωμένοι ποτέ δεν γίνονται, ελπίζω πως σύντομα
σαν η ώρα θα έρθει το χρέος τους να κάνουν απέναντι στους συνανθρώ-
πους και σαν την πόρτα τους θα χτυπήσουν αυτοί εξαθλιωμένοι βοήθεια
για να πάρουν, να τους ανοίξουν και να μην φοβηθούν. Τόσο καιρό εκεί
μέσα κρύβονται τον κόσμο γιατί φοβούνται, τώρα τις πόρτες τους πρέπει
να ανοίξουν διάπλατα και συμπονετικά τον κόσμο να δεχτούν, να δείξουν
αγάπη στους άρρωστους τους γέρους και τα παιδιά που καταφύγιο θα
ζητήσουν και τα υπάρχοντα τους μαζί τους να μοιραστούν όπως ο θεός
διακύρηττε και βοήθεια να τους να δώσουν και σαν φτάσουν μια γροθιά
να γίνουν και τη διακονία αυτή που σύντομα επίκειται να κάνουν, όλοι μα-
ζί να την αντιμετωπίσουν και εύκολα να την ξεπεράσουν, να πολεμήσουν,
να σπάσουν όλα τα εμπόδια που μπροστα τους να ‘χουν και τίποτα να
μην φοβηθούν ο θεός κανένα αβοήθητο δεν θα αφήσει. Ξέρει με ποιον
τρόπο, ποτέ, που, και ποιοι, θα ζητήσουν βοήθεια όλα για όλους τα έχει
σχεδιασμένα, είναι έτοιμος και ξέρει την αρχή αλλά και το τέλος, οπότε
όλα τα έχει προνοήσει και όλα τα έχει προβλέψει και αυτά που
χρειαζόμαστε όλα θα μας τα δώσει .
ΑΡΙ.Κ.