Να γιατί το δημοτικό τραγούδι είναι ο ιερότερος εθνικός πλούτος που έχουμε στη χώρα μας!!! Ο Γκαίτε και το Δημοτικό Τραγούδι Το καλοκαίρι του 1815, επεφύλασσε μια μεγάλη έκπληξη για τον μεγάλο Γερμανό λόγιο. Κατά τη διάρκεια του παραθερισμού του στη λουτρόπολη του Βισμπάντεν γνωρίστηκε με τον βαρόνο Βέρνερ Φον Χαξτχάουζεν, έναν πολυμαθή Γερμανό γιατρό που λέγεται ότι μιλούσε 13 γλώσσες. Μέσα από τα όποια ενδιαφέροντα συζητούσαν κατά τις διακοπές τους οι δυο άνδρες, το βασικότερο όλων ήταν το Ελληνικό Δημοτικό Τραγούδι. Ο Χαξτχάουζεν κατά τη διάρκεια των Ναπολεώντιων πόλεμων υπηρετούσε σε ένα Βρετανικό στρατιωτικό νοσοκομείο όπου ήρθε σε επαφή με πολλούς Έλληνες ναυτικούς και μέσα από αυτούς και το Δημοτικό Τραγούδι, καταγράφοντας μεγάλο αριθμό τραγουδιών τα οποία μετέφρασε στα Γερμανικά. Ο Γκαίτε μαγεύτηκε τόσο που στα τέλη του Σεπτέμβρη του ίδιου χρόνου ο Γκαίτε υπό την επίρροια τών στίχων τού Δημοτικού Τραγουδιού κάλεσε στο σπίτι του στην Φρανκφούρτη επιφανείς ανθρώπους των Γραμμάτων και των Τεχνών, ένα από εκείνα τα περίφημα φιλολογικά συμπόσια που συνηθίζονταν την εποχή εκείνη. Το παράξενο όμως για ένα Φιλολογικό Συμπόσιο ήταν ότι ο Γκαίτε είχε καλέσει και ζωγράφους κάτι που έκανε τους φιλολόγους να αναρωτιούνται. Η απορία τους λύθηκε όταν ο Γκαίτε άρχισε να τους μιλάει για το Ελληνικό Δημοτικό Τραγούδι. Τους είπε ότι είχε γράψει στον γιο του Αύγουστο πως «μολονότι είναι λαϊκό, είναι τόσο δραματικό, τόσο επικό και τόσο λυρικό, που δεν υπάρχει αντίστοιχο του στον κόσμο». Είπε πως οι εικόνες αυτών των τραγουδιών, τού Ελληνικού Δημοτικού Τραγουδιού είναι εκπληκτικές. «Φανταστείτε, λέει, βάζει δυο βουνά να μαλώνουν μεταξύ τους. Φανταστείτε, λέει, έναν αετό να μιλάει με το κομμένο κεφάλι του κλέφτη. Ο κλέφτης να λέει να του κόψουν το κεφάλι να μην το πάρουν οι Τούρκοι και να μην το πουν στην αρραβωνιαστικιά του… Αφήνω, λέει ο Γκαίτε, για τελευταίο ένα τραγούδι το οποίο θεωρώ κορυφαίο». Και τους διάβασε ένα δημοτικό τραγούδι, ένα μοιρολόι.

Ένα πρωί ένας Ανθοπώλης πηγαίνει για κούρεμα. Όταν τελείωσε ζήτησε το λογαριασμό. Τότε ο κουρέας του λέει: Ευχαριστώ αλλά δεν θα σας πάρω χρήματα για το κούρεμα. - Ξέρετε αυτή την εβδομάδα προσφέρω δωρεάν υπηρεσία στην κοινότητα. Ο ανθοπώλης ευχαρίστησε για την ευγένεια και έφυγε. Το άλλο πρωί όταν ο κουρέας πήγε να ανοίξει είδε μια δωδεκάδα τριαντάφυλλα στην πόρτα με ένα ευχαριστήριο σημείωμα από τον ανθοπώλη... Λίγο αργότερα έρχεται για κούρεμα ένας ζαχαροπλάστης. Την ώρα του λογαριασμού έκπληκτος ακούει τον κουρέα να εξηγεί: - Ξέρετε αυτή την εβδομάδα προσφέρω δωρεάν υπηρεσία στην κοινότητα. Το άλλο πρωί όταν ο κουρέας πήγε να ανοίξει είδε ένα κουτί με μια δωδεκάδα φρεσκότατα γλυκά στην πόρτα με ένα ευχαριστήριο σημείωμα από τον ζαχαροπλάστη.. Λίγο αργότερα καταφθάνει ένας βουλευτής, μετά το κούρεμα η σκηνή επαναλαμβάνεται... Ο βουλευτής φεύγει ικανοποιημένος, ευχαριστώντας τον κουρέα. Το ίδιο απόγευμα όταν ο κουρέας πηγαίνει να ανοίξει βρίσκει στην πόρτα του κουρείου μια δωδεκάδα βουλευτές να περιμένουν για κούρεμα. Αυτή είναι η διαφορά μεταξύ πολιτών και πολιτικών.... Οι πολιτικοί και οι πάνες πρέπει να αλλάζονται τακτικά για τον ίδιο ακριβώς λόγο!

ΤΟ ΠΗΓΆΔΙ ΤΟΥ... "ΔΙΑΒΌΛΟΥ" !!! 🌿Οι άνθρωποι ενός χωριού είχαν ένα πηγάδι για να πίνουν νερό. Κάθε φορά όμως που έβαζαν τον κουβά στο πηγάδι, το σχοινί ερχόταν πάνω χωρίς τον κουβά! Αυτό το περιστατικό επαναλήφθηκε αρκετές φορές, μέχρι που κάποιοι είπαν ότι ήταν ένα πηγάδι που κατοικούσε ο... σατανάς!!! Και είπαν μεταξύ τους, ότι θα έπρεπε να μπει κάποιος από τους κατοίκους του χωριού σε αυτό το πηγάδι για να δουν τι συμβαίνει. Όλοι αρνήθηκαν να μπουν σε αυτό, φοβούμενοι τις συνέπειες, εκτός από έναν... Αυτός ο άντρας δέχτηκε να τον δέσουν με ένα σκοινί και να τον κατεβάσουν στο πηγάδι, αλλά όρισε ως όρο, να έρθει ο αδελφικός του φίλος και να κρατήσει το σκοινί μαζί με τους άλλους που θα κρατούν το σχοινί! Οι κάτοικοι του χωριού είχαν εκπλαγεί από το αίτημά του, και του είπαν ότι μια ομάδα από δυνατούς άντρες θα τον κατέβαζαν. Προσπάθησαν να τον πείσουν ότι δεν χρειάζεται, αλλά χωρίς αποτέλεσμα... Τελικά οι κάτοικοι του χωριού συμφώνησαν με το αίτημά του και έφεραν τον αδελφικό του φίλο, να κρατήσει μαζί τους το σχοινί. Ο άντρας μπήκε σε αυτό το σκοτεινό πηγάδι, και βρήκε μια μαϊμού μέσα στο πηγάδι που έβγαζε τον κουβά από το γάντζο. Έδεσε τη μαϊμού στο σχοινί, πιάστηκε και αυτός και χωρίς να τους πει τι βρήκε φώναξε να τραβήξουν το σχοινί και να τον βγάλουν έξω. Όταν πλησίασε στο στόμιο του πηγαδιού φάνηκε κάτι περίεργο να βγαίνει από το πηγάδι, έτσι όλοι νόμιζαν ότι ήταν... ο διάβολος και έφυγαν τρέχοντας. Δεν έμεινε κανένας να κρατάει το σχοινί, εκτός από τον αδελφικό του φίλο. Αυτός συνέχισε να κρατάει το σχοινί για να ανεβάσει τον φίλο του... Ο φίλος του βγήκε από το πηγάδι και τότε όλοι συμφώνησαν ότι αν δεν ήταν ο αδελφικός του φίλος να τον σώσει, θα τον άφηναν να πνιγεί μέσα στο πηγάδι.🌿 Web Μια μεγάλη φιλία έχει δύο βασικά συστατικά: Το πρώτο είναι η ανακάλυψη αυτού που μας κάνει παρόμοιους, το δεύτερο είναι ο σεβασμός σε αυτό που μας κάνει διαφορετικούς. Ας μη ξεγελιόμαστε φίλοι μου, από τον μεγάλο αριθμό ανθρώπων που είναι γύρω μας. Σε μια δύσκολη περίοδο της ζωής μας, θα είναι κοντά μας για να μας βοηθήσουν, μόνο αυτοί που μας αγαπάνε πραγματικά! Σας μιλάω εκ πείρας... Ευχαριστώ από καρδιάς τους φίλους μου που με στήριξαν και με στηρίζουν, υλικά και ηθικά στα δύσκολα. Κυρίως αυτούς που προσεύχονται για μένα και ας βρίσκονται χιλιόμετρα μακριά... Γιατί οι αληθινοί φίλοι είναι εξ ίσου σημαντικοί όπως και η οικογένειά μας!!! Καλημέρα με αγάπη και χαμόγελα καρδιάς!!!🥰💐💖 (Ανώνυμος εκπαιδευτικός)

Μάρτιος: λαογραφία - παροιμίες- έθιμα - τραγούδια https://www.i-diadromi.gr/2019/03/March-Greece.html

Αν μπορείς στην πλάση τούτη να περιφρονείς τα πλούτη κι αν οι έπαινοι των γύρω δεν σου παίρνουν το μυαλό, αν μπορείς στην τρικυμία να κρατήσεις ψυχραιμία, κι αν μπορείς και στους εχθρούς σου να σκορπίσεις το καλό, αν μπορείς με μιας να παίξεις κάθε τι που ’χεις κερδίσει, στην καταστροφή ν’ αντέξεις και να δώσεις κάποια λύση, αν μπορείς να υποτάξεις πνεύμα, σώμα και καρδιά αν μπορείς όταν σε βρίζουν να μην βγάζεις τσιμουδιά, αν μπορείς στην καταιγίδα να μη χάνεις την ελπίδα, κι αν μπορείς να συγχωρήσεις όταν σ’ έχουν αδικήσει, αν μπορέσεις τ' όνειρό σου να μη γίνει ο όλεθρός σου, κι αν μπορέσεις ν’ αγαπήσεις όσους σ’ έχουνε μισήσει, αν μπορείς να είσαι ο ίδιος στην χαρά και στην οδύνη, αν η πίστη στην ψυχή σου μπρος σε τίποτα δεν σβήνει, αν μιλώντας με τα πλήθη τη συνείδηση δεν χάνεις, αν μπορέσεις να χωνέψεις πως μια μέρα θα πεθάνεις, αν ποτέ δεν σε μεθύσει του θριάμβου το κρασί, αν στα ψέματα των άλλων δεν λες ψέματα κι εσύ, αν μπορείς να μη θυμώνεις, αλλά μήτε και να κλαις όταν άδικα σου λένε πως εσύ μονάχα φταις. Αν μπορείς με ηρεμία δίχως νεύρα ή δυσφορία και τα ίδια σου τα λόγια να τ’ ακούς παραλλαγμένα, αν μπορείς κάθε λεπτό σου να ’ναι μια δημιουργία και ποτέ σου να μην μένεις με τα χέρια σταυρωμένα. Αν οι φίλοι σου κι οι εχθροί σου δεν μπορούν να σε πληγώσουν αν οι σχέσεις με μεγάλους τα μυαλά δεν σου σηκώνουν αν τους πάντες λογαριάζεις μα… κανένα χωριστά, αν μπορέσεις να φυλάξεις και τα ξένα μυστικά… Έ! Παιδί μου τότε… Θα μπορέσεις ν’ απολαύσεις όπως πρέπει τη ζωή σου. Θα ’σαι άνθρωπος σπουδαίος κι όλη η γη θα ’ναι δική σου!

"Νίσος και Σκύλλα" Ο Νίσος ήταν βασιλιάς των Μεγάρων, αδελφός του Αιγαία, του Λύκου και του Πάλλαντα. Είχε χρησμοδοτηθεί να μην κόψει ποτέ το δώρο των θεών, τα μακριά κόκκινα μαλλιά του, γιατί θα έχανε τη ζωή του και τη χώρα του!... Οι Κρήτες πολιόρκησαν τα Μέγαρα... αλλά δεν μπορούσαν να τα κυριεύσουν λόγων του Νίσου !... Η κόρη του όμως η Σκύλλα... ερωτεύτηκε τον Μίνωα και όταν κοιμήθηκε ο πατέρα της του έκοψε τα μαλλιά. Ο Νίσος πέθανε και οι Κρήτες κυρίευσαν τα Μέγαρα!... Αλλά ο Μίνωας ενώ είχε υποσχεθεί στην Σκύλλα, να την πάρει μαζί του όταν έφευγε, της αποκάλυψε ότι όχι μόνο δεν την είχε ερωτευτεί, αλλά σκόπευε να την τιμωρήσει, για την προδοσία του πατέρα της. Την έδεσε στην πρύμη του πλοίου και η Σκύλλα πνίγηκε. Άλλοι λένε πως το πτώμα της εξεβράστηκε στην άκρη της Τροιζήνας και από αυτήν ονομάστηκε Σκύλαιον το ακρωτήρι. Δεν την έθαψαν την έφαγαν τα όρνεα. Άλλοι πάλι λένε ότι την έδεσε πίσω από το πλοίο και την έσυρε μέχρι την Σικελία. Από αυτήν πήρε το όνομα η εκεί Σκύλλα. Οι Μεγαρείς έθαψαν τον Νίσο και ονόμασαν τη χώρα Νίσαν και το λιμάνι Νισαίαν. Στην Αθήνα υπήρχε μνημείο του πίσω από το Λύκειο. Η Σκύλλα μεταμορφώθηκε σε ερωδιό και ο Νίσος έγινε θαλάσσιος αετός που ακολουθεί την Σκύλλα. ~ Ο μύθος αυτός προηγείται του μύθου του Σαμψών και της Δαλιδάς...όπως και πολλά άλλα...

Εμπειρία Ζωής Όταν ο ραδιοφωνικός παρουσιαστής ρώτησε τον Νιγηριανό δισεκατομμυριούχο Femi Otedola σε μια τηλεφωνική του συνέντευξη: -«Κύριε, τι θυμάστε που σας έκανε τον πιο ευτυχισμένο άνθρωπο στον κόσμο;» Ο Φέμι είπε: -«Πέρασα από τέσσερα στάδια ευτυχίας στη ζωή και τελικά κατάλαβα το νόημα της αληθινής ευτυχίας. «Το πρώτο βήμα ήταν η συσσώρευση πλούτου και πόρων. Αλλά σε αυτό το στάδιο δεν πήρα την ευτυχία που ήθελα. «Ακολούθησε το δεύτερο στάδιο της συλλογής πολύτιμων αντικειμένων. Αλλά συνειδητοποίησα ότι το αποτέλεσμα αυτού είναι προσωρινό και η λάμψη των πολύτιμων πραγμάτων δεν διαρκεί πολύ. «Στη συνέχεια ακολούθησε η τρίτη φάση απόκτησης μεγάλων έργων. Εκείνη την εποχή, είχαμε το 95% της προμήθειας ντίζελ στη Νιγηρία και την Αφρική. Ήμουν επίσης ο μεγαλύτερος εφοπλιστής στην Αφρική και την Ασία. Αλλά και εδώ δεν εισέπραξα την ευτυχία που φανταζόμουν. «Το τέταρτο στάδιο ήταν όταν ένας φίλος μου ζήτησε να αγοράσω αναπηρικά καροτσάκια για παιδιά με αναπηρία. Σχεδόν 200 παιδιά. «Μετά από αίτημα του φίλου μου, αγόρασα αμέσως τα αναπηρικά καροτσάκια. «Αλλά ο φίλος μου επέμενε να πάω μαζί του και να δώσω στα παιδιά αναπηρικά καροτσάκια. Ετοιμάστηκα και έφυγα μαζί του. «Εκεί έδωσα σε αυτά τα παιδιά αυτά τα αναπηρικά καροτσάκια με τα χέρια μου. Είδα την παράξενη λάμψη της ευτυχίας στα πρόσωπα αυτών των παιδιών. Τους είδα όλους σε αναπηρικά καροτσάκια, να κινούνται και να διασκεδάζουν. «Είναι σαν να ήρθαν σε ένα σημείο για πικνίκ όπου μοιράστηκαν ένα τζάκποτ.!! «Ένιωσα μια πραγματική χαρά μέσα μου.!! Όταν αποφάσισα να φύγω, ένα από τα παιδιά με άρπαξε από τα πόδια. Προσπάθησα να απελευθερώσω ελαφρώς τα πόδια μου, αλλά το αγόρι κοίταξε το πρόσωπό μου και μου κράτησε σφιχτά τα πόδια. «Έσκυψα και ρώτησα το αγόρι: «Χρειάζεσαι κάτι άλλο;». «Η απάντηση που μου έδωσε αυτό το παιδί όχι μόνο με έκανε χαρούμενο, αλλά άλλαξε εντελώς τη στάση ζωής μου. Αυτό το παιδί μου είπε: «Θέλω να θυμάμαι το πρόσωπό σου, ώστε όταν σε βρω στον παράδεισο, να σε αναγνωρίσω.

Κωστής Παλαμάς Απ' το παράθυρο στα βάθη μακριά, Ο κάμπος ξεχωρίζει, Και φαίνεται η αποκριά Μέσα στο δρόμ' όλη βοή που τριγυρίζει Είν' ο καιρός όπου τρελή γιορτάζ' η χώρα, Και σιέται η μυγδαλιά με κάλλη ανθοφόρα. Φτωχός ο κάμπος μας, μα όχι και γυμνός, Αφού είν' ασπροντυμένος. Μοιάζει με νιο που αχαμνός Κι απ' την αρρώστια κάτασπρος ειν' ο καημένος. Στο δρόμο άμαξες, μεθύσι, προσωπίδες, Και ρίχνει ο ουρανός βροχής ρανίδες. Τι τάχα να είσαι θλιβερή, ψιλή βροχή, Που αργά κι αγάλι 'γαλι Μας έρχεσαι την εποχή Που τα νυφιάτικα η μυγδαλιά έχει βάλει; Η φύσις κλαίει τη χειμωνιά που την παγώνει, Ή κλαίει από χαρά στο Μάρτη που σιμώνει; Σ' εκείνο το παράθυρο μπροστά κρατεί Η μάννα το παιδί της, Πότε του δείχνει τη γιορτή, Πότε την εξοχή με τη λευκή στολή της. Αποκριάς χαρά φωτίζει τ' αγγελούδι, Κι η μάννα είν' έμορφη, σα μυγδαλιάς λουλούδι. Ρίχνει τα μάτια της και βλέπει τα βουνά Μ' ολόχιονο φουστάνι, Και με το νου της αρχινά Και χίλιους μύριους στοχασμούς άθελα κάνει, Λιγάκι θλιβερούς σα νέφη του Φλεβάρη, Μα πάντα καθαρούς, σαν του χιονιού τη χάρη. Γιατ' είναι μάνα με μυαλό και με καρδιά, Και είναι η ζωή της Λουλούδι με τριπλή ευωδιά Που της σκορπά ο Θεός, ο κόσμος, το παιδί της. Την ενθυμίζ' η χειμωνιά κι η αγριάδα Ότι κοντεύει του Μαρτιού να ρθει η λιακάδα. Και νιώθει σαν γλυκιά μαρτιάτικη αυγή Στα βάθη της ψυχής της, Κι ακολουθά η συλλογή: - Παρόμοια κι ο δυστυχής όπου η πίστις Και τ' ουρανού η ελπίς φωλιάζει στην καρδιά του, Νιώθει μια δύναμη γλυκιά στη συμφορά του. Ενώ μας δέρνουνε του κόσμου τα δεινά, Βάλσαμο η πίστη χύνει. Κι ενώ είναι χιόνι στα βουνά, Για ιδές η μυγδαλιά τον κάμπο πώς τον ντύνει! Μ' απ' το παιδί μου μακριά πίκρες και πόνοι, Και το Θεό η χαρά να του θυμίζει μόνη. Σε τέτοιους στοχασμούς ο νους της καταντά, Και άλλα συλλογιέται. Μα το παιδάκι της κοντά Στην τρέλα της αποκριάς βουτιέται. Ξεχνά τα τόσα του παιχνίδια, και το κρύο, Κι έχει παράπονο, και πόθους χίλιους δύο. Μεσ' την καρδούλα του, αγάπες του χρυσές, Σωριάζονται ωραίες Και πλουμισμένες φορεσιές Και μάσκες και σπαθιά και περικεφαλαίες. Κυρίες το κοιτούν, τις ρίχνει ζαχαράτα, Κανείς την έμορφη δεν ξέρει μασκαράτα... Ακόμα στο παράθυρο μπροστά κρατεί Η μάννα το παιδί της. Ξεχνιέτ' εκείνο στη γιορτή, Κι αυτή στην εξοχή με τη λευκή στολή της. Αποκριάς χαρά φωτίζει τ' αγγελούδι, Κι η μάνα είν' έμορφη σα μυγδαλιάς λουλούδι. Κωστής Παλαμάς Πρώτη Δημοσίευση : Περιοδικό Εστία _ 27 Φεβρουαρίου 1883

Κική Δημουλά "Σημείο Αναγνωρίσεως" _Άγαλμα γυναίκας με δεμένα τα χέρια Όλοι σε λένε κατευθείαν άγαλμα, εγώ σε προσφωνώ γυναίκα κατευθείαν. Στολίζεις κάποιο πάρκο. Από μακριά εξαπατάς. Θαρρεί κανείς πως έχεις ελαφρά ανακαθίσει να θυμηθείς ένα ωραίο όνειρο που είδες, πως παίρνεις φόρα να το ζήσεις. Από κοντά ξεκαθαρίζει τ’ όνειρο: δεμένα είναι πισθάγκωνα τα χέρια σου μ’ ένα σχοινί μαρμάρινο κι η στάση σου είναι η θέλησή σου κάτι να σε βοηθήσει να ξεφύγεις την αγωνία του αιχμάλωτου. Έτσι σε παραγγείλανε στο γλύπτη: αιχμάλωτη. Δεν μπορείς ούτε μια βροχή να ζυγίσεις στο χέρι σου, ούτε μια ελαφριά μαργαρίτα. Δεμένα είναι τα χέρια σου. ...Αν κάτι πήγαινε ν’ αλλάξει στην πορεία των μαρμάρων, αν άρχιζαν τ’ αγάλματα αγώνες για ελευθερίες και ισότητες, όπως οι δούλοι, οι νεκροί και το αίσθημά μας, εσύ θα πορευόσουνα μες στην κοσμογονία των μαρμάρων με δεμένα πάλι τα χέρια, αιχμάλωτη. Όλοι σε λένε κατευθείαν άγαλμα, εγώ σε λέω γυναίκα αμέσως. Όχι γιατί γυναίκα σε παράδωσε στο μάρμαρο ο γλύπτης κι υπόσχονται οι γοφοί σου ευγονία αγαλμάτων, καλή σοδειά ακινησίας. Για τα δεμένα χέρια σου, που έχεις όσους πολλούς αιώνες σε γνωρίζω, σε λέω γυναίκα. Σε λέω γυναίκα γιατ’ είσ’ αιχμάλωτη. Κική Δημουλά "Το λίγο του κόσμου"1971. https://youtu.be/eFdjxdSjJ28?feature=shared

Αυτά λοιπόν που ξέρατε με τους χιονανθρώπους που φτιάχνατε χωρίς καμία αίσθηση ευθύνης και συλλογικότητας, αυτούς τους ρατσιστικούς, τους κατάλευκος με το καρότο στη μύτη, να τα ξεχάσετε. Αλλιώς…. Διαβάστε το μήνυμα που έλαβα για να καταλάβετε: Χθες όλη νύχτα χιόνιζε. Και σήμερα εγώ…8:00 Έφτιαξα χιονάνθρωπο. 8:10 Ήρθε η γειτόνισσα φεμινίστρια και με ρώτησε γιατί δεν έφτιαξα και μια χιονογυναίκα. 8:15 Έφτιαξα και γυναίκα από χιόνι. 8:17 Ο άλλος γείτονας παραπονέθηκε πως η χιονογυναίκα έχει πολυ μεγάλα στήθη και προβάλει λάθος πρότυπο. 8:20 Γκεϊ-ζευγάρι από απέναντι φώναζαν πως οι χιονάνθρωποι θα έπρεπε να είναι δυο άνδρες διότι νιώθουν μειονεκτικά. 8:22 Τρανς που μένει στο τέλος του δρόμου με ρώτησε γιατί δεν έφτιαξα δυο χιονοσώματα με αφαιρούμενα μέλη. 8:25 Οι βίγκανς από άλλο τέλος του δρόμου είπαν πως το καρότο είναι η διατροφή τους και δεν επιτρέπουν να χρησιμοποιείται σαν μέρος του χιονάνθρωπου. 8:28 Μαύροι με αποκαλούν ρατσιστή διότι ο χιονάνθρωπος είναι λευκός. 8:31 Ο μουσουλμάνος από απέναντι απαιτεί να καλύψω την χιονογυναίκα με σεντόνι. 8:40 Ήρθε αστυνομία και είπαν πως κάποιος ένιωσε προσβεβλημένος και με κατήγγειλε. 8:42 Ήρθε πάλι η φεμινίστρια και απαίτησε να αφαιρέσω την σκούπα από την χιονογυναίκα διότι συμβολίζει την αστική οικογενειακή της σκλαβιά. 8:43 Ήρθε ο πρόεδρος του συλλόγου για την ισότητα και με απείλησε με μηνύσεις. 8:45 Με δείχνουν σε όλες τις τοπικές ειδήσεις όπου με ρώτησαν αν ξέρω διαφορά μεταξύ χιονανθρώπου και χιονογυναίκας. Απάντησα «Χιονόμπαλες». Με αποκαλούν «καταραμένος φασίστας και σεξιστής». 9:00 Είμαι πρώτη είδηση σε όλα τα κανάλια σαν τρομοκράτης, ρατσιστής, ομοφοβικός, εγκληματίας και με κατηγορούν για δημιουργία επικίνδυνων καταστάσεων με αφορμή την κακοκαιρία. 9:10 Με ανακρίνουν για να ανακαλύψουν αν λειτουργούσα μόνος μου η αν έχω συνεργάτες. Κοινωνικοί λειτουργοί πήραν τα παιδιά μου. 9:29 Στον δρόμο περνάει όχλος με πυρσούς από εκείνους που έχω προσβάλλει. Απαιτούν τον αποκεφαλισμό μου. Νόημα – αυτή ιστορία δεν έχει νόημα. Είναι ο κόσμος στον οποίον ζούμε τώρα. Και έπονται χειρότερα. Για αυτό μην διανοηθείτε να φτιάξετε χιονάνθρωπο στην Ελλάδα του Κυριάκου!